ดินแดนที่แสนถวิลหา มันมักโผล่ขึ้นมาเวลานอนแฮงค์ มีคนบอกว่าอัจฉริยะของโลกมักขี้เมา แต่สำหรับผมเวลาทำงานห้ามเมา ห้ามสูบ ห้ามเสพ จึงสามารถท่องแดนเนรมิตบนเฟรมได้ บางครั้งหัวของผมมันหนักเหมือนมีเข่งบรรจุความฝันอัดแน่นอยู่  พร้อมให้หยิบฉวยมาสรรค์สร้างอะไรได้มากมาย หยิบมาใช้มาก เข่งก็เบาขึ้น เทินไว้นานๆบางครั้งรับน้ำหนักไม่ไหว เข่งก็เทลงมา แดนเนรมิตมันอยู่ที่หัวผมนี่เอง ที่แท้หาไม่ไกล งานชิ้นนี้ถือเป็นธีม ของการแสดงงานปีนี้เลยทีเดียว ผมฝันเพ้อไปถึง ดินแดนที่ทุกคนอาจเอื้อมถึง หากคุณมาถูกที่ถูกเวลา เพียงคุณจะมีแรงไต่ขึ้นไปๆได้เท่าไหร่ รับรองว่าเมื่อถึงเวลานั้น คุณจะไม่มีวันไต่ไปโดยลำพัง